Het fiscale Hof Den Bosch oordeelt14-12-2017  (ECLI:NL:GHSHE:2017:5584) inzake meerdere aspecten van pensioen- en lijfrenteverrekening.

Sinds 2001 publiceer ik omtrent dit onderwerp, een uitgebreide lijfrentebijdrage treft u in 2009 in het Echtscheidingsbulletin (liefhebers: mail..!)

Er is echter slechts mondjesmaat jurisprudentie geweest, tot 2011: de Rechtbank te Breda oordeelde als eerste op 10 juni 2011 inzake de lijfrenteverrekening. U dient erg goed op te letten met latenties en de verrekenbepaling van artikel 3.102, lid 3 Wet IB 2001.

Daarin staat dat degene die niet de lijfrente of het pensioen heeft verkregen maar iets anders ter verrekening (of verdeling) daarvan/daarmee, dat bij die ander een bijtelpost (wegens fiscaal "genoten inkomen") in de aangifte kan worden opgenomen. Degene die de lijfrente of pensioen verkrijgt, heeft in zoverre een extra aftrekpost. De vrije toerekening en het fiscaal partnerschap spelen -mits in overleg- weer een grote rol.

Daarvoor dient men wel mediation "fähig" te zijn of indien er meer speelt van een overlegscheiding setting te kunnen profiteren!

De oplossingen zijn legio, maar dienen allereerst noodzakelijk "in beeld te komen"!!

Naast dit, meer nog in de scheidingsliteratuur binnenkort!

De uitspraak is volstrekt in lijn wat ik al jaren betoog, enige nuances zijn echter weer te maken...

Het Hof Den Bosch acht in de uitspraak van 16 november 2017 een door de man (ex-echtgenoot) geclaimde en beweerde aftrek wegens partneralimentatie van de man niet voldoende onderbouwd en zeker.

Het Hof neemt de overweging van de Rechtbank in zoverre over, dat overweegt: 

“4.3.3. Om in aanmerking te komen voor aftrek van periodieke uitkeringen en verstrekkingen moet onder andere het geclaimde bedrag (uiteindelijk) ten laste van het vermogen van belanghebbende zijn gekomen wil gesproken kunnen worden van een betaling door belanghebbende. In het onderhavige geval is naar het oordeel van de rechtbank onduidelijk gebleven ten laste van wiens vermogen de opnames (uiteindelijk) zijn gekomen, hoewel na schorsing van de zitting belanghebbende nogmaals in de gelegenheid is gesteld stukken in te dienen. Daarbij verdient opmerking dat de bankrekening van belanghebbende en zijn ex-echtgenote door elkaar heenliepen in die zin dat de rekening zowel zakelijk als privé werd gebruikt. Er kan niet worden uitgesloten dat de opnames ten laste van het vermogen van de ex-echtgenote zijn gekomen, zoals de inspecteur aanvoert. In het bijzonder is onvoldoende inzicht gegeven hoe bij de verdeling in het kader van de echtscheiding en de ontbinding van de maatschap en/of de bepaling van de alimentatie is omgegaan met de opnamen, terwijl daarover kennelijk (zie 2.3 en 2.6) wel discussie is geweest. Overigens is ook geen helderheid gekomen over de aard van de opnamen (privé of zakelijk). Gelet op het in 2.6 vermelde stuk heeft de ex-echtgenote immers kennelijk ter zake van een groot deel van de opnamen gesteld dat deze in de praktijkkas zijn gestort en daarmee betwist dat het om privé-opnamen gaat". 

Vervolgens wordt een stuk van de man (ex-echtgenoot, vóór eeuwwisseling reeds uit elkaar!) aangehaald, waarin deze de natuurlijke verbintenis als inzet kiest.

Ten overloede meldt het Hof daaromtrent (overweging 4.6): 

"Zelfs indien zou worden verondersteld dat de opnames waren bedoeld als bijdragen in het levensonderhoud van de vrouw, geldt dat aftrek als persoonlijke verplichtingen is uitgesloten, aangezien kennelijk sprake is van een natuurlijke verbintenis. De wetgever heeft de aftrek van betalingen als hier bedoeld willen beperken tot in rechte vorderbare uitkeringen en verstrekkingen"

Ook hier heldt de natuurlijke verbintenis niet. 

Eerder meldde ik op linkedin blog omtrent de ónmogelijkheden van de natuurlijke verbintenis, te weten om maar even de schenking in fiscalibus te voorkomen. Daarbij is een belangrijke aanvulling, welke eveneens in onderhavige procedure aan de orde had kunnen komen, de in de brief van 24 mei 2015 van staatssecretaris Wiebes aan de Kamer dat dit juist wel tot aftrek kan leiden. In die casus betrof het overigens ex-samenlevers. 

Het verschil is wellicht te verklaren uit de veel eerdere situatie in de onderhavige Hof casus. 

In de laatste Tijdschrift voor Scheidingsrecht wordt weer een mooi jurisprudentie overzicht gemeld (EB 2017/43). Mijn oog valt op de kop:

Partneralimentatie. Kan de alimentatieplichtige naast een vast inkomen van DGA nog meer gelden onttrekken aan zijn BV?"

De uitspraak van het Hof Den Haag van 18 januari 2017 bevat een vraag omtrent alimentatie en raakt daarbij tevens aan de vraag of een "verdere onttrekking ten behoeve van de bepaling van de draagkracht van de man" door het "vennootschappelijk belang" wordt verhinderd. Technisch meldt het Hof: Bij de beantwoording van deze vraag dient rekening te worden gehouden met de dwingendrechtelijke bepalingen van boek 2 BW (art. 2:25 BW in verbinding met art. 2:9 en 2:216 lid 2 BW, uitkeringstest) en het vennootschappelijk belang. Onder het vennootschappelijk belang wordt verstaan dat de continuïteit van de vennootschap als gevolg van onttrekkingen niet in gevaar mag komen.

In de weg aan de onttrekking staat in casu een gouden handdruk stamrechtverplichting van de BV jegens de DGA. Die zou in de casus "onder water" geraken door verdere onttrekking.

NB: Zou de DGA die is gescheiden / gaat scheiden om "afstempeling" van het pensioen kunnen worden verzocht/geëist door de (ex) partner, indien door deze "opgeblazen" schuld (grotendeels wegens de lage rente) de dividend uitkeringen worden verhinderd door "het vennootschappelijk belang"? Ofwel: hoever strekt "het vennootschappelijk belang" indien het Boek I belang tevens in geding is, in casu alimentatie?

Meer hierover binnenkort in de literatuur!

Link: https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:GHDHA:2017:104&showbutton=true&keyword=ECLI%3aNL%3aGHDHA%3a2017%3a104" target="_blank">http://https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:GHDHA:2017:104&showbutton=true&keyword=ECLI%3aNL%3aGHDHA%3a2017%3a104